De koran en de vrouw

De geschiedenis van veertien eeuwen islamitisch denken laat zien dat koraninterpretaties bijna zonder uitzondering geschreven zijn door mannen. Dit betekent dat in deze interpretaties bijna uitsluitend mannen en hun belevingswereld werden geïncorporeerd. De ervaringen van vrouwen werden uitgesloten of eenzijdig geïnterpreteerd vanuit de visie en de wensen van mannen. Amina Wadud meent dat deze androcentrische, patriarchale koranexegese een negatieve invloed heeft gehad op het vrouwbeeld en op de behandeling van vrouwen in de mislimsamenlevingen. Een hervorming van de islam moet dan ook vooral gezocht worden in het herlezen en herinterpreteren van de bronnen van de islam, waarvan de koran veruit de belangrijkste is. De koran bevat volgens haar wel degelijk mogelijkheden voor samenwerking en gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. In 'De koran en de vrouw' geeft Wadud vanuit een vrouwelijk referentiekader en vanuit een gelovig 'insiders'-perspectief een koran-analyse die tot veel vrouwvriendelijker interpretaties komt dan de gangbare. De auteur noemt zichzelf geen feministe, maar laat zich in haar analyse wel degelijk inspireren door het werk van feministische theologen.